Celso Currás :: La Voz de Galicia
O problema educativo dos fillos que non fan caso dos pais, que como
reacción caprichosa destrúen o primeiro que atopan diante e que carecen da máis
mínima empatía, non xorde de repente nin se soluciona cunha labazada. Tampouco
se restitúe a autoridade paterna cunha absolución xudicial por ese castigo,
entre outras razóns porque nunca a houbo. O auténtico problema ven de tantos anos
atrás como ten o rapaz; é dicir, ten a orixe no propio berce, onde debe comezar
a educación, para a que han estar capacitados os pais.
Unha cousa é unha labazada espontánea a un rapaz
que ten unha reacción irreflexiva ou un capricho momentáneo e outra, moi
diferente, unha labazada que intenta cortar un comportamento xa consolidado,
froito de erros e de contradicións educativas. No primeiro caso, a labazada
pode resultar eficaz, aínda que sexa prescindible. No segundo, chega tarde e as
posibles solucións son complexas e urxentes.
Nos tres primeiros anos de vida implántanse a tolerancia ás frustracións e
a solución aos conflitos. Protexer máis alá do normal aos fillos, actuar con
medo á perda do seu cariño ou a causarlles traumas, é moi prexudicial para a
súa educación. Os expertos coinciden en que a autoridade é un valor fundamental
para o normal desenvolvemento da persoa. A desobediencia sistemática e as
reaccións caprichosas e mesmo violentas dos nenos, acostuman ser produto dunha
educación permisiva ou excesivamente protectora, sen regras nin límites, que
evita todo tipo de autoridade e que confunde esta con autoritarismo. A
consecuencia son fillos mimados, consentidos e dependentes que, como
consecuencia, carecen de autocontrol e de madurez. Chegados á adolescencia
poden ser violentos e desconsiderados e non teñen a empatía imprescindible para
as relacións humanas.
Non estraña, xa que logo, que cada día estea máis xudicializada a vida
escolar, desde a labazada ao acoso, pasando pola custodia dos fillos ou a
convivencia, Pero neste poder non se vai atopar a solución definitiva, pois
seguirá a haber sentenzas contraditorias que xeren confusión e que obriguen ao
executivo a complicar máis un marco legal xa moi enmarañado. Os profesionais da
educación continuarán dedicando moito tempo a atender a alumnos e a pais que
veñen a demandar respostas a conflitos que non xurdirían de terse actuado ben
no seu momento. E cuxos desenlaces acostuman ser prexudiciais para as boas
relacións na escola.
É certo que a solución, a longo prazo, pasa por un importante cambio
social, pero a medio é imprescindible que as Administracións públicas potencien
a formación de pais no propio centro educativo e nos fogares, chegando a
acordos cos medios de comunicación de máis penetración neles. Ter fillos
require capacitación para educalos adecuadamente e hai tantos estereotipos e
presións externas negativas que a maior parte dos pais recoñecen non saber
facelo.